20:51:12

Χάθηκε η ψυχή σου στο τέλος των ευχών
και ξαναζούμε στην ώρα των σκιών.

Γύρω από μένα πάλι αυτά που είχα ξεχάσει,
αυτά που το μυαλό μου τώρα χρόνια είχε ησυχάσει
και να τα αποφύγω πάλι κουράγιο θέλει
η απόσταση μικρή δε ξανανιώθω σα κουρέλι.

Και μη μου λες κόψε τις συμβουλές
εσύ καλέ μου φίλε που το καλό μου μόνο θες
εσένα που έβλεπα στα χέρια μου να κλαις
όταν τριγύρω σου χόρευαν μονάχα οι σκιές.

Τώρα τι θες με σηκωμένο το κεφάλι
εσύ που ζεις γι'αυτό που φτύνουνε οι άλλοι
εκείνο το κομμάτι της ζωής που περισσεύει
σε σένα ταιριάζει και σε όποιον ζητιανεύει.

Αυτή τη λίγη χαρά μπροστά σ'έναν καθρέφτη
μια δόση αλήθειας στα λόγια ενός ψεύτη
και είναι αργά κοίτα δίπλα τη σκιά
παραμονεύει να σου κλέψει τη χαρά.

Με μια κουβέντα ή με ένα νόημα απ'τα μάτια
κι αυτό που θες το'χασες τώρα έγινε κομμάτια
μα εσύ εκεί ξανά να το παλεύεις
να σου χτυπούν τα χέρια και να χορεύεις.

Όλοι εκείνοι που διάλεξες να'ναι πάλι κοντά σου
να σε νιώσουνε θες και και ν'ακούσουν τα όνειρά σου
μα πρέπει ηλίθιε να μάθεις ότι φταις
που υπάρχουν τριγύρω μας ακόμα οι σκιές.

Χάθηκε η ψυχή σου στο τέλος των ευχών
και ξαναζούμε στην ώρα των σκιών.

Χαμένη υπόθεση μου λες πως είναι το όνειρό μου
πως θα μου βγεί ξινό που κάνω το δικό μου
που ζω, φωνάζω, πονάω και αγαπάω
που στέκομαι απέναντι κι αν θέλω πάω.

Ταξίδι μακρινό με τη ψυχή μου οδηγό
έτσι όπως έμαθα να κάνω μόνο εγώ
και από εκεί ψηλά να σε βλέπω καθαρά
και να'σαι ακίνδυνη για μένα εσύ σκιά.

Γιατί έχει φως και λάμπει τόσο ο ουρανός
ο μεγαλύτερος για σένανε εχθρός
αφού αιώνες τώρα μια κατάρα κουβαλάς
μες στο σκοτάδι να'σαι μόνη να πονάς.

Και αφού έτσι θες μείνε πάντα στο σκοτάδι
να σέρνεσαι ύπουλα και να εκδικείσαι κάθε βράδυ
αυτούς που κάνουν ένα βήμα για να σωθούν
αυτούς που κατάφεραν πάλι να ονειρευτούν.

Καινούρια αρχή και μια ζωή στο φως
έτσι όπως έφτιαξε για όλους ο Θεός
μα οι σκιές μένουν ακόμα ζωντανές
και δε μιλάς λες κι είναι αυτό που θες.

Μα βρες κουράγιο και πρέπει να ξεχάσεις
γύρνα σελίδα το τέλος να διαβάσεις
το παραμύθι αυτό με τις σκιές
πρέπει να τελειώσει χωρίς πια τις ευχές.

(Active Member-Στην ώρα των σκιών)

21:20:43

The George Costanza Show

Ή αλλιώς "Curb your Enthusiasm" ή αλλιώς "Μην τρελαίνεσαι".Το FILMNET άρχισε να δείχνει την κορυφαία κωμική σειρά μετά το Seinfeld.Και ειδικά η πρώτη χρονιά είναι γεμάτη διαμάντια.

Με κορυφαίο το "Τhe Pants tent" και το "Beloved aunt" αλλά και τόσα άλλα ο Λάρι Ντέιβιντ παίζει τον εαυτό του,τον πραγματικό George Costanza.Δημιουργός της πιο επιτυχημένης σειράς όλων των εποχών,εχοντας βγάλει εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια απ' το Σάινφελντ,ο Λάρι ζει στο Λος Άντζελες με τη γυναίκα του.Και όμως η ζωή του λίγο διαφέρει απ'αυτή του Costanza.Συμβαίνουν τόσα που σίγουρα τον κάνουν να μετριάσει τον ενθουσιασμό του.

19:34:45

Όλα τα διαφημιστικά λίγο ή πολύ είναι ενοχλητικά. Από τα σποτάκια σε ραδιόφωνο και τηλεόραση που διακόπτουν τα προγράμματα μέχρι τις αφίσες και τις πινακίδες που ρυπαίνουν τους δρόμους. Εκτός βέβαια αν πέφτει και λίγη τσόντα μέσα.

Ωστόσο στο ίντερνετ το πράγμα έχει παραγίνει. Και δεν είναι μόνο τα μπανεράκια στο πάνω/κάτω μέρος της σελίδας.Είναι τα dialers που σε λάθος χέρια κοστίζουν λεφτά,είναι τα spy ware που καταγράφουν κάθε προτίμηση,είναι τα pop ups που γεμίζουν την οθόνη σε σημείο να χάνεσαι.

Υπάρχουν " διαφημιστικά" που κόβουν κάθε επικοινωνία του Internet Explorer με το ίντερνετ,δίνοντας το κλασικό μήνυμα λάθους και στέλνουν σε συγκεκριμένη σελίδα.

Σαφής επέμβαση στη λειτουργία του υπολογιστή.

Μέχρι στιγμής τα προγράμματα αντιμετώπισης της κατάστασης(ad-aware κτλ) είναι σχετικά αναποτελεσματικά. Άσε που προγράμματα σε ορισμένες περιπτώσεις απαιτούν την ύπαρξη των "διαφημιστικών".

Επιτέλους η νέα έκδοση του Norton Antivirus(2004) αντιμετωπίζει τα "διαφημιστικά" ως αυτό που πραγματικά είναι:ιοί που εισβάλλουν στον υπολογιστή και εκτελούν λειτουργίες παρά τη θέληση του χρήστη.

20:23:40

O Spencer Tunick φωτογραφίζει έξω από τα Ηνωμένα Εθνη  εκατοντάδες ανθρώπους όπως τους γέννησε η μάνα τους.Πιθανώς να μπει στα ρεκόρ Γκίνες για το μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων που δεν ενδιαφέρονται για το τι μαλακία κάνει ο κάθε φωτογράφος...

11:42:09
(Active Member- Η μελωδία της παρακμής)

11:41:21

Από που ’ρθες, ρε, μεγάλε και παράξενα μιλάς
όλα μου μοιάζουν ωραία, εσύ γιατί μου το χαλάς
όλοι χωράμε παντού γιατί περίεργα κοιτάς
έφαγες πόρτα απ’ τη ζωή μας και γελάς.

Σε κοιτάζω τόση ώρα κι όλο κάτι μου θυμίζεις
δε μπορεί απ’το πουθενά μοναχός σου να γυρίζεις
άραξε ρε στη βολή σου
έλα δίπλα ξάπλα και κοιμήσου.

Γιατί τώρα οι ανάσες μας τρομάζουν σαν κραυγές
και οι τύψεις στήνουν γλέντι θες δε θες
τώρα μας πνίγει η συνήθεια βοηθάει κι η ευκολία
είναι όλα τόσο ωραία μοιάζει εύκολη η λεία.

Στην εποχή αυτή που ζούμε των μετρίων
βασιλιάδες οι τρελοί των ηλιθίων
τώρα διαλέγουμε απ’ το ψέμα ένα ψέμα μα όλα ίδια
πιο μεγάλο τώρα ψέμα ανακυκλώσιμα σκουπίδια.
 

Τα μισόλογα άρκουν άκουσέ με κάτι ξέρω
έχω πεί τόσα πολλά κι έτσι πια δεν υποφέρω
θα στα φτιάξω ένα τραγούδι και την άκρη θα την βρείς
πίσω απο τη μελωδία τη γνωστή της παρακμής.

Γίναν οι πρόσφυγες τουρίστες και οι ευέλικτοι αρτίστες
πρώτο τραπέζι και η μιζέρια μας στις πίστες
η υπομονή τον πρίγκηπά της περιμένει,
η σιωπή τώρα φωνάζει σαν πεθαίνει.
 

Ο μικρός ξέρει καλά όταν τρέχει που πηγαίνει
ο μεγάλος δεν θυμάται προσπαθεί, μα δε μαθαίνει
ο θεός ψάχνει τον τρόπο μια συγνώμη να μας πεί
έχει πρόβλημα ο δέκτης η επαφή έχει κοπεί.

Τα παράσιτα πολλά μα θα στήσω μια κεραία
στην ταράτσα έτσι για μούρη για να φαίνεται ωραία
έχω σπάσει στο PC μου κωδικό για την τιμή μου
κι έχω σβήσει απ’τα αρχεία την ντροπή μου.
 

Η χαρά βγήκε στην πιάτσα και η τιμή είναι προσιτή
μορφωμένος νταβατζής και τσατσά η αρετή
τσαμπουκά πουλάει το μέλλον για να διώξει το παρόν
η ψυχή μας προϊόν συνταγή απ’το παρελθόν.

Βρυξέλες Πομπηία Βερσαλλίες και Σιών
οίκοι ανοχής και μόδας χαίρουν φιλανθρωπίων
μια φτηνή δικαιολογία για την κάθε μας στιγμή
μια ωραία μελωδία από σένα παρακμή.

Είναι θέμα ζωής (τώρα πιά)

και ανάγκη εποχής(όχι για μένα)
η ευκολία για μια λύση της στιγμής (η ευκολία που μας δέρνει της στιγμής)
κι αν την άκρη δε βρείς (ρε άντε γειά)

λίγο πρίν να χαθείς (θα γίνουμε ένα)
χάρισμά σου η μελωδία της παρακμής.

20:12:03

Μετά από μήνες απραξίας αποφάσισα επιτέλους να ξεκινήσω αυτό το blog. Mέχρι στιγμής έχω ξεκινήσει 5-6 διαφορετικά blogs,σε ελληνικά και αγγλικά,που λίγο-πολύ έχουν μείνει ξεκρέμαστα. Έτσι παίζεται όμως το παιχνίδι:όποτε γουστάρεις γράφεις,ακριβώς επειδή γουστάρεις. Πήρα λοιπόν την απόφαση να τα ξαναξεκινήσω. Είτε στα πάνω μου,είτε στα κάτω μου(όπως συμβαίνει σχεδόν αποκλειστικά) θα κάτσω να γράψω...

Θα θελα να γράφω πάντα ακριβώς με αυτή τη θεα... κάτω απ'τον Παρθενώνα,με το laptop πάνω στο τραπεζάκι και ένα cappuccino δίπλα.