Τετάρτη, 14 Ιανουαρίου 2004


20:40:20

 

Για κάποιον με τη διαστροφική διάθεση να παρακολουθεί τα τεκταινόμενα του Ανώτατου Δικαστηρίου,δεν υπάρχει καλύτερη επιλογή από την Dahlia Lithwick ,που αναλύει πώς μπορεί να μπλέξει μια πολιτεία των ΗΠΑ,αν δεν διαθέτει στα δικαστήρια της πρόσβαση σε άτομα με ειδικές ανάγκες...

 

 

 

Τετάρτη, 7 Ιανουαρίου 2004


0:34:42

Καλως ή κακως η μεγαλη πλειοψηφια των εκπομπων,απευθυνεται σε ενα μεγαλο αλλα ταυτοχρονα προβληματικο κοινο.Ενα κοινο πολυ πιο μακρια απο τον «μεσο ορο»,οπως ισως θα νομιζε καποιος.Απευθυνεται σε ανθρωπους που για τον ενα ή τον αλλο λογο εχουν βρεθει σε απομονωση,στο περιθωριο και δεν εχουν να προσδοκουν τιποτα παραπανω απο τη ζωη.Δεν προκειται για ακραιες περιπτωσεις,αλλα για καθημερινους ανθρωπους με ηπιοτερα ή εντονοτερα συμπτωματα.Η νοικουρα που βλεπει daytime ΤV,ο γεροντας που βλεπει ειδησεις,ο ανεργος που καθεται σπιτι του,ο περιπτερας ή ο ταξιτζης που ακουει σπορ FM,εχουν βρεθει σε μια κατασταση που η τηλεοραση ειναι ενα μεγαλο κομματι της ζωης τους.Και οπως ειναι διαστρεβλωμενη η ζωη τους ετσι διαστρεβλωμενη ειναι η τηλεοραση που βλεπουν.Μονο ψυχιατρικοι οροι μπορουν να περιγραψουν αυτη την κατασταση.Του να αντιμετωπισεις την αγωνια,την ανασφαλεια,τη φοβια,την απογοητευση,τη διαψευση των προσδοκιων με μια διεξοδο,εναν παραλληλο κοσμο.

 

Καλα,ενας μεσος ανθρωπος,με μια ενδιαφερουσα δουλεια με προοπτικες, που περιμενει το επομενο project ή το ταξιδι του επομενου χρονου ή το μεγαλο θεμα για ενα δημοσιογραφο,που εχει γυναικα ή φιλη ή και τα δυο,παρεες με φιλους,για αυτον τα περισσοτερα προγραμματα φαινονται βαρετα και ανουσια.Για ενα κομματι της κοινωνιας,ομως δεν ισχυει κατι τετοιο.Σε μια αδιεξοδη κατασταση η τηλεοραση αποτελει μια διεξοδο.Οχι την καλυτερη,ουτε ομως και τη χειροτερη.

 

 ενα επεισοδιο του Seinfeld με τον George Costanza,κλασικο τηλεθεατη, να μιλα με τον Kramer σε ενα εστιατοριο στη Νεα Υορκη.

 

KRAMER

Look at yourself!

 

GEORGE COSTANZA

Yeah...look at me.

 

Look at yourself in the mirror.What you ‘ve become.Where you ended up to.

 

Where?

 

Do you have a job?

 

No,I’m unemployed.

 

Do you have a house?

 

I live with my parents.

 

Do you have a girlfriend?

 

No.

 

Do you have a car?

 

No.

 

Do you have any money?

 

No.

 

Do you have any prospects in life?

 

No.

 

Anything on the horizon?

 

No.

 

Do you have any conceivable reason to get out of bed in the morning?

 

I’d like to get the “Daily News”

 

Σάββατο, 3 Ιανουαρίου 2004


3:10:06

Tο καζίνο πάντοτε κερδίζει?Δε νομίζω.

 

Για όλα τα παιχνίδια,αν υποθέσουμε ότι παίζει κάποιος άπειρες φορές,θα πάρει τα λεφτά του ακριβώς πίσω,με τα κέρδη να μοιράζονται ανάμεσα στο καζίνο και τον παίκτη.Εξαίρεση αποτελούν τα φρουτάκια,όπου μετά από άπειρες προσπάθειες θα βρεθεί με το 70-80% των χρημάτων του.

 

Τότε πώς το καζίνο δεν χρεοκοπεί?Γιατί ακόμα και στο πιο δημοφιλές καζίνο του Λας Βέγκας ο αριθμός των παρτίδων που παίζονται όλα αυτά τα χρόνια είναι πολύ μακριά απ'το άπειρο.Έτσι με το να αποτελεί το ίδιο το καζίνο το μεγαλύτερο παίκτη,πάντοτε κερδίζει ένα σημαντικό ποσοστό και αναδιανέμει το υπόλοιπο ανάμεσα στους παίκτες.Όσο περισσότερο παίζει ο καθένας,τόσο περισσότερο παίζει και το καζίνο,πλησιάζοντας το σημείο όπου τα κέρδη μοιράζονται.

 

Όσο περισσότερο παίζει κάποιος,τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει να χάσει τα λεφτά του ?Θεωρητικά όσο περισσότερο παίζει κάποιος,τόσο περισσότερο τείνει να φτάσει στο μοίρασμα των κερδών.Ωστόσο το καζίνο πάντοτε έχει το ρευστό να παίξει περισσότερο από τον παίκτη.Και βέβαια απαγορεύει τεράστια στοιχήματα που θα μπορούσαν να "τινάξουν το καζίνο στον αέρα".

 

Οι επαγγελματίες παίκτες του καζίνο δεν επηρεάζουν στο ελάχιστο την κερδοφορία του.Με διάφορες τεχνικές δημιουργούν συγκυρίες που αφήνουν σε αυτούς κέρδος.Ωστόσο,αν αναλογιστεί κανείς ότι ένα τμήμα των κερδών μοιράζεται στους παίκτες,χαλάει η πιάτσα αν κερδίζουν οι ίδιοι και οι ίδιοι ενώ κάποιοι άλλοι εκνευρισμένοι για την γκίνια τους εγκαταλείπουν το άθλημα.Για αυτό και τα καζίνο αντιπαθούν τέτοιου είδους επαγγελματίες.

 

Εγώ πάντοτε μπροστά στην τσόχα με σμόκιν συστήνομαι ως Bond…James Bond.Παίζω με τα λεφτά του Βρετανικού λαού και αυτό που κυρίως με ενδιαφέρει είναι η κυρία απέναντι...

Παρασκευή, 2 Ιανουαρίου 2004


1:31:53

Πρωτοχρονιά είναι,όλοι κάπου θα παίξουν χαρτιά,κάποιοι θα πάνε και προς το καζίνο. Στον κόσμο του τζόγου ισχύει ένας νόμος:Το καζίνο πάντα χάνει. Και απορώ πως δεν έχουν χρεοκοπήσει τόσα χρόνια όλα τα καζίνο του Λας Βέγκας.

 

Πάντως το κόλπο για τα καζίνο είναι να κρατάνε τους παίκτες στο παιχνίδι. Λίγα βάζετε,πολλά παίρνετε ή πολλά βάζετε,λίγα παίρνετε. Όπως λένε ακόμα και αν ένας παίκτης χρειαστεί μετάγγιση αίματος,με το ένα χέρι θα του δίνουν αίμα και με το άλλο θα παίζει.

archives
email me

©2004